We hebben beestjes

Werken voor een organisatie als het WWF heeft zo zijn voor- en nadelen. Een van de voordelen is dat je op plekken komt waar ze veel beesten hebben. Een van de nadelen is dat deze beesten vaak ook beestjes met zich meebrengen. Zo mochten we deze week rondkijken in Reserva Mbaracayu, het beste, zo niet enige, georganiseerde park in Paraguay. Daarmee nog steeds amper toegankelijk voor toeristen, maar in ieder geval zonder illegale jacht en boskap. Althans dat dachten we….

Het park is met z’n oppervlakte van 68.000 Ha, het grootste park in Paraguay en bevat een hoeveelheid zoogdieren (waaronder de Jaguar), vogels (waaronder de Bontgekleurde Ara en de grootste arend ter wereld: Harpy), reptielen (waaronder helaas ook de giftigste slangen ter wereld) en vissen (slechts 75! soorten) waar geen enkel ander park in de wereld tegenop kan. Dan zwijg ik nog over de planten, omdat ik daar geen verstand van heb, maar ook die soortendichtheid schijnt de Amazone te overtreffen. Alle reden dus om met hoog gespannen verwachtingen op pad te gaan.

Voordat ik over alle dieren ga vertellen is het misschien goed om te vertellen dat de groep indianen die naast het park leven in hun reservaat, recht hebben op de jacht in het reservaat heeft. Dit betekent dat zij met traditionele wapens als pijl en boog het park afkammen op zoek naar lekkers als Tapir (soort combinatie tussen olifant en koe) en al het anders wat als maaltijd dienst kan doen. Nou dat hebben we gemerkt… Na vier dagen met de auto en te voet op pad te zijn geweest in ochtend, middag en nacht en continue staat van paraatheid vanuit ons huis in het midden van de jungle stond de dierenteller op: 1 vos!
Denk trouwens dat de twee jagers, in bezit van geweren, lokmiddelen en ander stropersmateriaal, die tijdens ons bezoek werden betrapt ook niet echt stimulerend werken op het exhibitionisme van onze wilde vriendjes...

Gelukkig werden onze vruchtenloze zoektochten naar wild opgeleukt door ongekend natuurschoon en een aantal schitterende vogels. Helaas ging de afwezigheid van de beesten niet gepaard met een afwezigheid aan beestjes… de eerste avond al 4 teken vroegtijdig verwijderd, en nu al ruim een dag thuis en grondig gedoucht gaan we elkaar vanavond toch ook maar weer even vlooien…

Onderdeel van onze tocht was ook een bezoek aan de groep Indianen: de Ache. Dit om te kijken hoe de projecten die al 5 jaar lopen zich verhouden tot de aanpak met de groep indianen die ik begeleid in Taicuaro… Net aangelegde akkers en blijde en gezonde mensen als resultaat zonder dat ze zich nog langer schuldig maken aan illegale houtkap in het reservaat. Een voorbeeld van fantastisch werk! Het bezoek aan de groep sloten we af met een potje voetbal, ongelooflijk wat een energie, eerlijkheid en plezier in het leven deze mensen uitstralen! Hoop dat jullie genieten van de (dierloze) foto’s.