El día de la Amistad

Het leuke van in een ander land wonen en leven, is nieuwe gewoontes ontdekken. Op 30 juli hebben we hier de Día de la amistad gevierd.

Het vieren van deze dag van de vriendschap zou in Nederland ook ingevoerd moeten worden. Een dag waarop je samen met je beste vrienden viert dat ze er zijn. En onder je collega's nieuwe vrienden ontdekt.

Bij Dequeni had ik een week eerder een lootje gekregen met een naam van een collega erop. Voor deze nieuwe 'vriend' moest ik een kadootje kopen en dat op 30 juli meenemen.

Na stevig gepieker en gepeins over een gepast kado... en wat rondvragen bij Dequeni om te weten te komen wie mijn 'vriend' is en wat ik zo ongeveer geacht werd aan hem te besteden (je wilt per slot van rekening op zo'n dag niet te boek komen te staan als een zuinige buitenlander), had ik een zwarte NIKE pet op straat gekocht. Kosten 17.000 Guarani (nog geen 4 euro). Een leuk kado... ik had er een goed gevoel over.

Día de la amistad... bij Dequeni een dag waarop niet alleen vriendschap gevierd wordt... Van tien uur 's ochtends tot vier uur 's middags is het feest. Na een gezamenlijke activiteit om de gemoederen een beetje op te warmen (het lijkt Nederland wel), geven we elkaar de kadootjes. Iedereen heeft prachtige woorden voorbereid voor zijn vriend. Ai... daar had ik even niet op gerekend... Gelukkig een stralende glimlach en wat zoenen doen mijn 'vriend' ook smelten en hij is dolgelukkig met zijn pet.

Dan ben ik aan de beurt... spannend. Wat zou ik krijgen? Jorge heeft voor mij een schitterende teréré mok gekocht. Leuk en ontroerend dat iemand die je niet kent, de moeite neemt een leuk kado voor je te kopen. Zo voelt dat dus.

Na het uitwisselen van de kadootjes is het tijd voor de Miss en Mister verkiezingen. Jawel!
Als hooggewaardeerd jurylid heb ik de beste plek en zie ik allerlei collega's aan me voorbij trekken... vrouwen in superhelden outfit (catwoman) of traditionele dracht...bij de mannen zijn Zorro en Batman favoriet. Onverwachte talenten en mooie lijven worden ontdekt. Aan mij de eer om in mijn inmiddels perfecte spaans (uhhh) de winnaars bekend te maken.

Het feest is nog niet over....er is ook nog een danswedstrijd. Zes groepen collega's doen hun uiterste best. Ook hier mag ik de winnaars bekend maken en de prijzen uitreiken. De eerste prijs is een koffiezetapparaat dat met gejuich door de winnaars wordt ontvangen.

Tevreden ga ik met mijn mok richting huis. Voortaan kan ik net als iedere Paraguayaan van 's ochtends vroeg tot de lunch mijn teréré (kruiden met ijswater, goed tegen de dorst)drinken.

Ja, deze dag zou in Nederland ook ingevoerd moeten worden.